به سنگ‌ها و مواد فسیلی باقیمانده از بقایای گیاهی و جانوری، سنگْ زیست یا بیولیت می‌گویند.

بیولیت‌ها به دو گروه قابل سوختن یا غیرقابل سوختن تقسیم می‌شوند…

بیولیت‌های قابل سوختن را اصطلاحأ کاستو بیولیت یا سنگ‌های قابل اشتعال گویند. زغال سنگ در واقع از بیولیت‌های نوع قابل سوختن است.

بیولیت‌ها شامل دو گروه بقایای گیاهی و جانوری هستند.

اندام‌های گیاهی در نهایت به تورب، بیتومین و زغال سنگ و اندام‌های جانوری به هیدرو کربورها، نفت، گاز و شیل نفتی تبدیل می‌شوند.

برای تحصیل یک تن آهن خام، حدود ۳–۵/۱ تن سنگ آهن، ۱۰۰۰–۹۰۰ کیلوگرم کک و ۶–۵ تن هوا لازم است و سنگ آهک نیز بعنوان ماده گداز آور در کوره بلند بکار می‌رود.

در ابتدا ذوب آهن در کوره‌های ابتدائی که از سنگ یا آجر ساخته می‌شد و از هوای دم برای جریان هوا استفاده می‌شد، انجام می‌گرفت و ارتفاع کوره نیز، حداکثر به ۱۰ متر می‌رسید.

ولی امروزه با اختراع ماشین و وارد کردن هوای تحت فشار به کوره، ارتفاع و قطر کوره افزایش یافته و کوره‌های بلند جدید از ورقه‌های آهنی که روی ستونهایی استوار گردیده و ارتفاع بدنه کوره به حدود ۳۰ متر می‌رسد، ساخته شده‌است.

بدین ترتیب، پیشرفت صنعت و احتیاج روزافزون بشر به نوع بهتر آهن، کوره‌های بلند جدید را بوجود آورده‌است.