فلزات معمولاً تمایل به تشکیل کاتیون از طریق از دست دادن الکترون دارند. بیشتر آنها با اکسیژن موجود در هوا واکنش نشان می‌دهند و در بازه‌های زمانی مختلف اکسید می‌شوند (پتاسیم در چند ثانیه می‌سوزد در حالی که آهن در طول سال‌ها زنگ می‌زند). برخی دیگر مانند پالادیم، پلاتین و طلا به هیچ وجه با جو واکنش نشان نمی‌دهند. اکسیدهای فلزات بر خلاف اکسیدهای غیرفلزها که اسیدی یا خنثی هستند، عموماً بازی(قلیایی) هستند. استثناها عمدتاً اکسیدهایی با حالت‌های اکسیداسیون بسیار بالا مانند CrO3،   Mn2O7  و OsO4 هستند که واکنش‌های کاملاً اسیدی(جوهری، جوهر=اسید) دارند.

رنگ آمیزی، آنودایز کردن یا آبکاری فلزات راه‌های خوبی برای جلوگیری از خوردگی آنها هستند.