پیرولز به طور کلی عبارتست از حرارت دادن مواد در دمایی بالاتر از دمای تجزیه و شکستن پیوندهای شیمیایی در مولکول‌های این مواد. این مواد بعد از تجزیه شدن، به مولکول‌های کوچک‌تری تبدیل خواهند شد که ممکن است با یکدیگر برای تولید موادی با جرم مولی بالاتر ترکیب شوند. در بیشتر مواقع، مقادیری از اکسیژن، آب یا موادی دیگر حضور دارند و در نتیجه، فرآیندهایی همچون احتراق، هیدرولیز و سایر واکنش‌های شیمیایی در کنار پیرولز رخ می‌دهند که در مواردی همچون سوزاندن هیزم برای تولید زغال و همچنین کراکینگ نفت خام، این مواد به طور آگاهانه وارد واکنش می‌شوند.
در مقابل، مواد را می‌توان تحت شرایط خلاء یا در یک اتمسفر بی‌اثر حرارت داد تا از انجام واکنش‌های ناخواسته جلوگیری شود. علاوه بر این، انجام پیرولیز در محیط خلا، کاهش نقطه جوش محصولات فرعی (by-Products) و افزایش بازیافت آن‌ها را به همراه خواهد داشت. زمانی که ماده‌ای آلی در فضایی باز حرارت ببیند، فرآیندهای زیر به صورت مجزا یا تداخلی رخ خواهند داد:
- در دمایی کمتر از ۱۰۰ درجه سانتی‌گراد، مواد فرار، شامل مقداری آب، تبخیر می‌شوند. در این شرایط، برخی مواد حساس به دما همچون ویتامین C و پروتئین‌ها ممکن است به صورت جزئی یا کامل تجزیه شوند.
- در دمای ۱۰۰ درجه سانتی‌گراد یا کمی بالاتر از آن، آب باقیمانده در مواد، از آن خارج خواهد شد. البته، آب موجود در ساختار بلوری مواد هیدراته (آبدار) ممکن است در دمایی بالاتر تخلیه شود. تکمیل این فرآیند به انرژی بسیار زیادی نیاز دارد و به همین دلیل، تا زمان تکمیل فرآیند، دما افزایش نخواهد یافت. همچنین برخی از مواد جامد، مانند چربی‌ها، قندها و موم، در این حالت ذوب و از یکدیگر جدا می‌شوند.
- در دماهای بین ۱۰۰ تا ۵۰۰ درجه سانتی‌گراد، بسیاری از مولکول‌های آلی شکسته خواهند شد.
منبع : /پیرولیز/blog.faradars.org
Leave A Comment