آمیزه های لاستیک تایر غالیاً از کائوچو های مختلفی تشکیل می شود که به صورت فیزیکی و شیمیایی با یکدیگر آمیخته شده اند و جداسازی آنها از یکدیگر مشکل است. از انجا که تایر تحت فرآیند شیمیایی پخت (ولکانیزاسیون) قرقر می گیرد، فرآیند یاد شده قابل بازگشت نیست و چنانچه تلاشی برای بازیافت اجزای تشکیل دهنده ی آن صورت نپذیرد ، به دلیل جثه بزرگی که دارند از آن استفاده زیادی نمی توان کرد . حتی اگر از انبوه تایر های مستعمل به عنوان عامل پر کننده استفاده شود و آنها را به عنوان زباله دفن کنند، عامل مساعدی برای جمع شدن حشره ها می شوند و از سوی دیگر خطرهای آتش سوزی های بزرگ را نیز به همراه خواهند داشت. با وجود این مشکلات ، دولت ها و صنایع تشخیص داده اند که باید یک راه حل یا مجموعه ای از راه حل ها برای رفع این مشکل بیابند. در نتیجه اغلب شرکت های تایر سازی عمده و انجمن های صنفی وابسته به آنها در رابطه با کشف راه هایی برای کاهش آسیب های زیست محیطی تایر های فرسوده به نحوی درگیر می شوند و کم و بیش بسته به اهمیت موضوع ، با این مشکل دست و پنجه نرم می کنند.
اغلب مواد و اجزای تشکیل دهنده ی تایر مانند دوده و کائوچو های مصنوعی از نفت خام به دست می آید و انرژی نهفته در آنها نسبتاً زیاد است ، بنابراین از سوختن اینگونه مواد انرژی زیادی به دست می آید ولی از نقطه نظر مسائل زیست محیطی ، انجام این فرآیند توصیه نمی شود.

منبع :
https://iranzayeat.com