طی سه دهه اخیر استفاده از پودر لاستیکهای ضایعاتی در مخلوط های آسفالتی در درجه اول به منظور بهبود کیفیت آسفالت و در درجه دوم به دلیل حفاظت از محیط زیست مطرح شده است. این ماده برای اولین بار در سال های ابتدایی دهه ۱۹۶۰ در قیر استفاده شد. از آن به بعد انواع لاستیک ها مانند لاستیک مصنوعی، طبیعی، شیرابه لاستیکی و غیره به قیر اضافه شده است. این پلیمر ها غالبا در قیر محلول هستند. قیر لاستیکی از سه جزء اصلی ساخته شده است: قیر نفتی جاده سازی، روغن آروماتیک، پودر لاستیک ریز ۱ تا ۵۰ میکرون. برای تهیه پودر لاستیک، غالبا از دو روش استفاده می شود، آسیاب کردن در دمای متوسط محیط و آسیاب کردن سرما، که در روش آسیاب کردن در سرما ماده به دست آمده ریز تر ولی گران تر می باشد.

دو روش نیز برای اختلاط پودر لاستیک با قیر وجود دارد، روش خشک و روش تر. در روش تر پودر لاستیک پیش از افزوده شدن مصالح به قیر اضافه می شود. حدود ۱۸ الی ۲۶ درصد از پودر لاستیک به مدت ۲-۱ ساعت در دمای ۲۱۸-۱۹۰ درجه سانتی گراد با قیر واکنش می دهد. در این دمای بالا پیوندهای فیزیکی و شیمیایی زیادی بین اجزاء ایجاد می شود. حین این فرایند ویسکوزیته قیر بالا رفته و در نهایت ثابت می ماند. ویسکوزیته ثابت معقول نشانگر کامل شدن واکنش می باید. نوع واکنش هایی که بین پودر لاستیک و قیر انجام می شود هنوز شناخته شده نیست ولی اینگونه به نظر می رسد که این نوع واکنش ها از نوع برهمکنش های فیزیکی و شیمیایی باشد که ذرات لاستیک متورم شده و ویسکوزیته افزایش می یابد، در صورتیکه در اختلاط های با زمان طولانی تر، ذرات لاستیک تخریب شده و ویسکوزیته کاهش می یابد. اگر ویسکوزیته به سطح مطلوبی کاهش نیابد از یک ماده جایگزین روان کننده استفاده می شود. در این روش با توجه به نوع مصالح دما متغیر می باشد.

در فرایند خشک پودر لاستیک به مصالح اضافه می ودو پس از آن قیر به مخلوظ افزوده می شود. در حدود ۳-۵ درصد وزن مصالح اضافه می شود. البته باید توجه نمود که در این روش درصد پودر  مورداستفاده ۴-۲ برابر فرآیند تر می باشد.

منبع : https://ttapco.com