شاید یکی از بهترین راه‌های مقابله با زباله‌های پلاستیکی، فناوری پلیمر زدایی زباله‌ها است که پسماندها را به حامل‌های انرژی مایع مانند سوخت‌ها تبدیل می‌کند. به غیر از کاهش زباله، متخصصان صنعت، این فناوری را بی نهایت مفید در تولید نفت نیز می دانند.

این فرآیند با تغذیه پلاستیک‌ها (حتی غیر قابل بازیافت‌های صنعتی) از طریق خردکن و گرانول برای ایجاد مواد اولیه آغاز می‌شود. سپس گرم می‌شوند و به راکتور اصلی منتقل می‌شود، که در آن از یک کاتالیزور برای حذف هیدروکربن های پلاستیک استفاده می‌شود و پلاستیک را در حالت گازی خارج می‌کند. در طول فرآیند گاز به صورت فشرده ذخیره می‌شود.

گازهای حاوی بنزین می توانند در مخازن متراکم ذخیره شوند، در حالیکه متان، اتان، پروپان و بوتان به صورت مایع‌ ذخیره سازی می‌شوند. مایعات بوتان و پروپان در هنگام فشرده‌سازی، امکان جداسازی و ذخیره آن‌ها وجود دارد ولی از سایر گازها برای تأمین انرژی سیستم ها استفاده می شود.

انتشار دی اکسید کربن

در فناوری‌های حرارتی تبدیل زباله به انرژی تقریباً تمام محتوای کربن در زباله به عنوان دی اکسید کربن به جو وارد می‌شود. باید به این نکته توجه داشت که تمام فعالیت‌های در راستای تولید انرژی از زباله، با اهداف حفاظت از محیط زیست و کاهش استفاده از سوخت های فسیلی پایه گذاری شده‌اند. اما در روش‌های حرارتی برخلاف اهداف اصلی فعالیت‌های ما، حجم زیادی دی اکسید کربن به جو وارد می‌شود.

مزایای استفاده از روش‌های حرارتی

  • حجم زباله سطح زمین را کاهش می دهد.
  • انرژی تولید می کند.
  • فروش انرژی هزینه را کاهش می دهد.

معایب استفاده از روش‌های حرارتی

  • گران قیمت برای ساختن.
  • زباله های خطرناک تولید می کند.
  • CO2 و برخی از آلاینده های هوا را منتشر می کند.
  • باعث تشویق مردم به تولید زباله می‌شود.

منبع : https://www.enline.ir